Schaamte en taboe
“Wellicht zijn de officiële cijfergegevens nog een onderschatting van de reële problematiek, omdat de drempel om mishandeling te melden of hulp te zoeken erg hoog ligt. Schaamte speelt daarbij waarschijnlijk een belangrijke rol. Slechts een zeer beperkt aantal ouderen spreekt er met iemand over of doet een aangifte. Als we één ding vaststellen is dat rond ouderenmis(be)handeling in Vlaanderen nog steeds een taboesfeer hangt. Het is alles behalve evident om over deze problematiek te praten,” stelt Geerinckx.
Preventie en sensibilisering
Daarom moeten professionele zorgverleners in de thuiszorg en de eerste lijn over de nodige kennis en kunde beschikken om te kunnen optreden als aanspreekpunt voor ouderen of verontruste betrokkenen. Veerle Geerinckx: “We moeten inzetten op preventie en sensibilisering. Daarnaast dienen onze ouderen op een laagdrempelige manier geïnformeerd te worden over de risico’s en over de mogelijkheden om dit te melden. Tenslotte zou de overheid ook meer moeten inzetten op het verzamelen van gegevens over de profielen en de (contextuele) factoren die de ‘daders’ hiertoe drijven. Enkel op die manier kunnen we ouderenmis(be)handeling vroegtijdig herkennen waardoor er sneller kan worden ingegrepen, of beter nog voorkomen.”
